Puszcza Zielonka - to obszar leśny leżący na północny-wschód od Poznania. W 1993 roku decyzją wojewody poznańskiego utworzono tutaj Park Krajobrazowy, który obejmuje obecnie swoim zasięgiem 9981 ha.
Jest to teren stosunkowo mało zurbanizowany, o ogromnej wartości krajobrazowej i przyrodniczej, w znacznym stopniu porośnięty lasami, wśród których częstym obrazkiem są malownicze jeziora.
Swą urozmaiconą rzeźbę terenu zawdzięcza Puszcza Zielonka ostatniemu okresowi lodowcowemu, po którym pozostały ślady w postaci pagórków, dolin i rynien jeziornych. Najwyższym wzniesieniem Puszczy jest Dziewicza Góra wznosząca się na wysokość 143 m n.p.m.
Na szczególną atrakcyjność Puszczy Zielonka wpływają otoczone lasami jeziora których jest około 50. Największym z nich jest Jezioro Kołatkowskie (78 ha). Za szczególnie malownicze uchodzą jeziora: Miejskie koło Okońca, Leśne koło Głęboczka i Tuczno. Na uwagę zasługują też sztuczne zbiorniki wodne na Głównej.
Puszcza Zielonka jest największym kompleksem leśnym okolic Poznania. W większości są to bory iglaste oraz w mniejszej ilości bory mieszane.
Najcenniejszym pod względem przyrodniczym fragmentem leśnym jest obszar uroczyska Maruszka (ok. 500 ha), położonego między Pławnem a Ludwikowem. Rośnie tu las sosnowo-dębowy z domieszką grabów, buków, brzóz, olszy, jesionów, klonów, lip i wiązów, w wieku 110-150 lat. Drzewostany te mało zdeformowane w przeszłości, mają charakter zbliżony do naturalnego.
Walory Puszczy Zielonka najlepiej poznać na wycieczkach pieszych i rowerowych. Ich odbywanie ułatwia duża ilość szlaków znakowanych, brak większych różnic wysokości oraz dobry stan dróg gruntowych.
Puszcza Zielonka, droga Murowana Goślina - Floryda
Puszcza Zielonka, droga Murowana Goślina - Floryda