Była kwatera główna wojsk Wermachtu - okolice Pniewa
Była kwatera główna wojsk Wermachtu - okolice Pniewa
Węgorzewo - miasto w województwie warmińsko-mazurskim, nad Węgorapą, w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich.
Dawny gród Jaćwingów, zajęty w XIII w. przez Krzyżaków, którzy w 1335 zbudowali zamek Węgobork (Angeburg). W 1341 roku przy zamku powstała osada. Pierwsza lokacja wsi nie powiodła się, ponowna, tym razem udana, miała miejsce w 1510 r. Od 1466, na mocy pokoju toruńskiego, należało do państwa krzyżackiego, od 1525 do Prus Książęcych. W roku 1571 książę Albrecht Fryderyk Hohenzollern nadał osadzie prawa miejskie. Zahamowanie rozwoju miasta nastąpiło w 1656 r., kiedy to sprzymierzeni z wojskami polskimi Tatarzy najechali okolicę. Kolejne pasmo klęsk przyniosła na początku XVIII w. epidemia dżumy, która pochłonęła wiele ofiar. W 1734 r. na zamku zatrzymał się król Stanisław Leszczyński, który przybył tu z oblężonego przez Rosjan Gdańska, na zaproszenie króla pruskiego. W 1829 r. otwarto w mieście pierwsze na Mazurach seminarium, kształcące niemiecką kadrę nauczycielską. W okresie międzywojennym zaczęli tu przybywać pierwsi turyści, powstała przystań żeglarska, a na jeziorze Święcajty rozgrywano zawody żeglarskie i bojerowe. W 1922 r. założono w Węgorzewie największe w Rzeszy stawy hodowlane, w których wylęgało się 36 milionów szczupaków i sielaw rocznie. W 1945 r. miejscowość uległa poważnym zniszczeniom. Od 1945 należy do Polski. Miejsce urodzenia J. Helwinga (1666), lekarza i botanika.
 "Była kwatera główna wojsk Wermachtu - okolice Pniewa")
 "Była kwatera główna wojsk Wermachtu - okolice Pniewa")
 "Przed zamkiem krzyżackim - Węgorzewo")
 "Z tyłu zamek krzyżacki - Węgorzewo")
 "Przed zamkiem krzyżackim - Węgorzewo")
 "Nad jeziorem Święcajty")